Çağdaş Amerikan siyasetinde federal hükümetin bütçesini dengelemekten daha az sayıda konu daha karmaşık, çekişmeli ve tartışmalıdır. Dengeli bir bütçe lehine tartışanlar, büyük federal borcun zararlı etkileri hakkında birçok iddiada bulunurlar. Diğerleri, dengeli bütçelerin hükümetin ekonomik veya yabancı tehditleri önleme yeteneğini büyük ölçüde sınırlayacağına karşı çıkıyor.
Sonuçta, dengeli bütçenin savunucuları hükümetin gücünü ve kapsamını kısıtlar. Rakipleri hükümetin geniş kapsamlı bir iktidar sağlamasını istiyor.
Dengeli Bütçe Argümanları
İlginç bir şekilde, bütçeyi dengelemenin en sık belirtilen nedeni - gelecek kuşakların bugünkü masrafları ödemek için çalması - çoğunlukla yanlıştır. Hükümet sonunda Hazine bonolarını (T-bonoları) geri ödemek zorundadır, bu nedenle gelecekteki tahvil sahiplerine en azından bugün ödünç verilen para kadar büyük nominal ödemeler alacaktır.
Enflasyon, kalabalıklaşma ve hükümet harcamalarının genel verimsizliği gibi diğer bazı faktörlere değinilmemiştir. Gelecekteki ekonominin federal borçlanma nedeniyle daha küçük ve daha az üretken olması muhtemeldir, ancak bugünün faydalanıcıları gelecek nesillerden çalmaktadır; çünkü hükümet faaliyeti ekonomik büyümeye zarar veriyor.
Büyük borcun özellikle dokunaklı bir eleştirisi, ABD hükümetini faiz dalgalanmalarına karşı çok savunmasız hale getirmesidir. Faiz oranları çok hızlı bir şekilde yükselirse (potansiyel olarak enflasyonla mücadele etmek için), hükümet ulusal borcun faiz ödemelerini karşılamayı çok zor bulabilir ve bu da temerrüde düşme veya hala daha yüksek enflasyona yol açar.
Denge Bütçesine Karşı İddialar
Keynesyen ekonomi teorisi, açık harcamalarının bir ekonominin durgunlukla mücadeleye yardımcı olabileceğini düşündürmektedir. Çoğu Keynesyen aynı zamanda (en azından teoride) patlama yıllarında borcun ödenmesini destekler. Bununla birlikte, toplam talebi ve gayri safi yurtiçi hasılayı (GSYİH) artırmak için gücün vergi makbuzlarının ötesine geçmesini istiyorlar.
Dengeli bütçelere karşı argümanların çoğu, Sosyal Güvenlik, refah, Medicare ve ordu gibi en büyük harcama programlarının alıcılarından geliyor. Bu gruplar teoride dengeli bir bütçeyi desteklese bile, pratik olarak yürütülmesi için gerekli olan adımlara karşıdırlar.