Telefon Bonosu Nedir?
Telefon bonoları, telekomünikasyon şirketleri tarafından ihraç edilen borçlanma senetleridir.
AŞAĞI DAĞITMA Telefon Bonosu
Telefon bonoları, 1900'lerin başından beri erken telefon şirketlerinin sermaye harcamaları için fon toplama aracı olarak var olmuştur. Menkul kıymetler, telefon şirketleri geleneksel sabit telefon hizmeti abonelikleri ve uzun mesafe ücretleri ile gelir elde ettiklerinden, güvenli ve istikrarlı bir gelir akışı vaat ediyorlardı. 1984'ten önce, ABD telefon endüstrisi çok az rekabet gördü ve telefon tahvilleri üzerindeki temerrüt riskini daha da azalttı.
Kamu hizmetleri, abonelik işlemleri yoluyla düzenli gelirler üretirken, altyapılarını oluşturmak ve sürdürmek büyük miktarlarda sermaye gerektirir. Ağ yükseltmeleri ve genişletmeleri tipik olarak telekom şirketlerinin borçlarını artırmasını gerektirir. AT&T, 20. yüzyılın çoğu için düzenlenmiş bir tekel olarak faaliyet gösterdiğinden, yatırımcılar borç ihraçlarını son derece güvenli gördüler.
AT & T'nin Bell Sisteminin 1984'te dağılmasından sonra, endüstrinin deregülasyonu rekabeti teşvik ederek telefon şirket borcuna bir risk unsuru ekledi. Kablolu televizyon şirketleri genişbant internet ağları ve kablosuz hücresel hizmet destekli sabit hat hizmeti kurmaya başladığında telekomünikasyon sektörü daha da değişti. Rakip telekomünikasyon şirketleri, teknolojiler ilerledikçe ve tüketiciler büyük miktarlardaki verilerin ağlar arasında taşınmasına daha fazla bağımlı hale geldikçe yeni ağlar geliştirmek, sürdürmek ve yükseltmek için borçlarını artırdıklarını gördüler. Kablosuz teknoloji ne kadar hızlı gelişirse, şirketlerin rakiplerinden önde olmak için ağları yükseltmek için daha hızlı harcama yapmaları gerekir.
Günümüzde, telefon tahvilleri daha riskli bir yatırımı temsil etse de, telekomünikasyon tahvilleri satın almakla ilgilenen yatırımcıların AT&T'nin ilk günlerinde seçtiklerinden çok daha fazla seçeneği var.
Gelir Tahvillerine Göre Telefon Bonoları
Telefon tahvillerinin sıkıcı ve güvenli yatırımlar olarak algılanması, telefon şebekesinin yarı kamu hizmeti olarak konumunun dışına çıkmıştır. Kamu hizmetleri genellikle halka açık olmaları için altyapı yatırımı gerektiren su, elektrik ve gaz gibi temel hizmetleri ifade eder. Telekomünikasyon hizmetleri sabit telefon ağlarından uzaklaştıkça, özellikle müşterilerin birden fazla kablosuz ağ sağlayıcısından seçim yapabildikleri bir hizmet aracı gibi, daha az bir mal gibi davranırlar.
Elektrik şebekesi veya su temini boru hatları gibi düz vanilya kamu altyapı projeleri için finansman genellikle belediyeler tarafından ihraç edilen gelir gelir tahvillerinden gelmektedir. Bu menkul kıymetler, tahvil sahiplerini altyapı kullanılarak kazanılan gelirler üzerinden geri ödemektedir. Belediyeler, halka hizmet vermek için genellikle tek bir elektrik şebekesine ve su tedarik sistemine güvendiklerinden, bu gelirler, telefonun ilk günlerinde büyük ölçüde tek bir ağda da işletilen duruma benzeyen pratik bir garanti ile birlikte gelir.