Nazım hesaplar tablosu (OBS), şirketin bilançosunda yer almayan varlık veya borçları ifade eder. OBS muhasebe yöntemi çeşitli senaryolarda kullanılabilse de, bu muhasebe uygulaması özellikle bir şirketin finansal tablolarını varlık sahipliği ve karşılık gelen yükümlülüğünün etkisinden korumak için kullanışlıdır.
Büyük varlık alımları genellikle borç finansmanı ile finanse edilir, ancak çok fazla borç bir şirketi yatırımcılar ve borç verenler için daha az cazip hale getirebilir. Bu tür varlıklar için bilanço dışı yöntemi kullanmak işletmelerin cazip kaldıraç oranlarını sürdürmelerine yardımcı olabilir.
En yaygın OBS varlıklarından bazıları, faaliyet kiralaması, geri kiralama sözleşmeleri ve alacak hesaplarıdır.
Operasyonel kiralama
OBS faaliyet kiralaması, kiraya verenin kiralanan varlığı bilançosunda tuttuğu kira sözleşmesidir. Varlığı kiralayan şirket, varlığın ve ilgili borcun kendi bilançosunda listelenmesinden ziyade sadece aylık kira ödemelerini ve kirayla ilişkili diğer ücretleri muhasebeleştirir.
Kiralama süresinin sonunda, kiracının genellikle varlığı önemli ölçüde düşük bir fiyata satın alma fırsatı olur.
Geri Kiralama Anlaşmaları
Bir kira sözleşmesi uyarınca, bir şirket mülk parçası gibi bir varlığı başka bir kuruluşa satabilir. Daha sonra aynı mülkü yeni sahibinden geri kiralayabilirler.
Faaliyet kiralaması gibi, şirket kira bedelini sadece bilançosunda listelerken, varlığın kendisi işletme sahibinin bilançosunda listelenir.
Alacak hesapları
Alacak hesapları (AR) birçok şirket için önemli bir yükümlülüğü temsil eder. Bu varlık kategorisi, henüz müşterilerden alınmamış fonlar için ayrılmıştır, bu nedenle temerrüt olasılığı yüksektir.
Bu risk yüklü varlığı kendi bilançosunda listelemek yerine, şirketler bu varlığı esas olarak faktör olarak adlandırılan başka bir şirkete satabilir, bu da daha sonra varlıkla ilişkili riski elde eder. Faktör, şirkete tüm AR'nin toplam değerinin bir yüzdesini öder ve tahsilatla ilgilenir. Müşteriler ödeme yaptıktan sonra, faktör şirkete verilen bakiye eksi verilen hizmetler için bir ücret öder. Bu şekilde, bir işletme borçlanma riskini tahsil ederken, temerrüt riskini dışarıdan temin edebilir.