Zemin Kira Düzenlemesi Nedir
Zemin kira düzenlemesi, birinin bir yapının sahibi olduğu, ancak yapının bulunduğu arazinin olmadığı ve aylık arazi kira ödemeleri gerektiren bir durumdur. Oteller ve ofis binaları bazen arazi kira düzenlemelerine tabi olur. Ev sahipleri belirli durumlarda arazi kira düzenlemelerini de kullanırlar. Örneğin, karavan parklarında ve mevsimlik kamp parklarında yaygındır.
KESİCİ AŞAĞI Kara-Kira Düzenlemesi
Zemin kira düzenlemeleri, hem bir bina hem de yapının inşa edileceği temel araziyi satın almaya kıyasla daha az ön sermaye gerektirir. Ancak, kiracılar bu tür anlaşmaların şartlarını anlamalıdır, çünkü genellikle bina sahibinin haklarını ve seçeneklerini kısıtlarlar.
Bir karavan parkında yer kiralaması düzenlemesi düşünün. Böyle bir anlaşma tipik olarak taraflardan birinin belirtilen zemin bakımını yapmasını ve yapının görünümü için standartları belirlemesini gerektirir. Daha da önemlisi, bu tür düzenlemeler genellikle konut sahiplerinin belirli bir arsa üzerinde ek mülk oluşturma veya mevcut binaları genişletme haklarını kısıtlar.
Belirli bir yer kirası düzenlemesinin sadece çift genişlikte bir römork kadar büyük bir yapıya izin verdiğini varsayalım. Bina sahibi, bu nedenle, mevcut römorku çıkarıp üçlü bir ünite ile değiştirerek yer-kira anlaşmasını bozar. Binada müstakil bir garaj veya otopark inşa etmek de düzenlemeyi bozar. Benzer şekilde, mevcut binanın yeniden modellenmesi bazen böyle bir düzenlemenin önüne geçer.
Bir arazi kira düzenlemesi, bazı durumlarda evin karşılanabilirliğini teşvik eder. Diğer durumlarda, arzu edilen veya nadir bir mülk üzerinde bir yapı inşa etmenin tek yolu bir zemin kiralama düzenlemesidir. İç Gelir Servisi, belirli koşullarda, kira ödemelerinin ipotek faizi olarak düşülmesine izin vermektedir.
Zemin Kira Düzenlemesi ve Zemin Kiralaması
Bir arazi kira düzenlemesi bir zemin kiralaması ile karıştırılmamalıdır. İkincisi, kiracının belirli bir süre için bir arazi parçası geliştirmesine izin verir, bundan sonra arazi ve tüm iyileştirmeler mülk sahibine geri döner. Bu tür anlaşmalar genellikle 50 yıllık veya 99 yıllık kira sözleşmeleri içerir.
Örneğin, ABD hükümeti bir zamanlar bu alanların rekreasyon için kullanımını teşvik etme çabasının bir parçası olarak ulusal orman arazisinde kabinlerin geliştirilmesini teşvik etmek için 99 yıllık kiralamalar sundu. Bu tür anlaşmalar 1915'ten itibaren yaygın olarak kullanılmaya başlandı. Bu uygulama, ABD Orman Hizmetleri'nin 99 yıllık yeni kiralamalar vermeyi bıraktığı 1960'a kadar sürdü. Bu 99 yıllık anlaşmalar genellikle arazinin yıl boyunca kullanımını ve kabin kiralanmasını yasaklar. Birçoğu da çit yapımını kısıtladı. Bazıları aynı zamanda çatı tipini ve diğer yapı malzemelerini de şart koştu ve ağaçların kesilmesine veya suyun saptırılmasına izin vermedi.