İnsani gelişme endeksi (İGE), insan refahının bir ölçüsü olarak farklı ülkelere sayısal değerler atar. Bu değerler sağlık, eğitim, yaşam standardı ve yaşam beklentisi ölçümleri kullanılarak elde edilmiştir. Endekste yüksek puan alan ülkelerin, düşük puan alan ülkelerden daha iyi geliştiği söylenmektedir. Sistem, dünyadaki insanlar için yaşam koşullarının iyileştirilmesine yönelik stratejilerin belirlenmesine yardımcı olmak üzere tasarlanmıştır. Bununla birlikte, bazı eleştirmenler bu önlemlerin kusurlu olduğunu ve doğru bir refah tablosu yaratmadığını savunmaktadır.
İGE gelişmiş ekonomilerde daha yaygın olan ancak daha yüksek bir başarı veya insan mutluluğu düzeyi göstermeyebilecek bazı faktörlere ağırlık vermektedir. Bazı eleştirmenler eğitimin hesaplamaya dahil edilmesine meydan okuyor. Yüksek eğitim düzeyleri, birçok arayış için değerli olsa da, refahın açık bir göstergesi olmayabilir. Kişi başına gayri safi yurtiçi hasıla (GSYİH) ve uzun ömürlü ülkeler, genel okuryazarlık oranları ve eğitim durumları düşük olsaydı, yüksek İGE endeksi puanlarına sahip olmak zorunda değildir. Endeks, bu ölçümler her zaman eşit derecede değerli olmadığında eğitim, sağlık ve servete eşit ağırlık verir. İGE, GSYİH'ye daha az ağırlık veriyor, ancak bir ülkenin genel üretimi birçok insan için refah üzerinde önemli bir etkiye sahip olabilir.
Endeks, refahın yanı sıra küresel refah ve gelişmekte olan piyasa uluslarının çok yönlü bir incelemesine izin veren diğer faktörleri de dikkate alacak şekilde tasarlanmıştır. Bu ölçümün zayıf yönleri, bazı eleştirmenlerin dış politika oluşturmada pratikliğine meydan okumasına yol açmaktadır. Refahı etkileyen diğer faktörler bu ölçümle yeterince yakalanamayabilir.