IBAN vs. SWIFT Kodu: Genel Bakış
Bir ülkeden diğerine transfer yapıldığında banka hesaplarını tanımlamak için uluslararası olarak tanınan iki standart yöntem vardır: Uluslararası Banka Hesap Numarası (IBAN) ve Dünya Çapında Bankalararası Finansal Telekomünikasyon Derneği (SWIFT) kodu. İki yöntem arasındaki fark, tanımladıkları şeyde yatmaktadır.
SWIFT kodu uluslararası bir işlem sırasında belirli bir bankayı tanımlamak için kullanılırken, IBAN uluslararası işlemde yer alan bireysel bir hesabı tanımlamak için kullanılır. Her ikisi de uluslararası finans piyasasının sorunsuz işlemesinde önemli bir rol oynamaktadır.
Uluslararası Banka Hesap Numarası
Avrupa Ödeme Konseyi'ne göre, standardizasyon ilk olarak 1997'de ISO 136: 1997'nin yayınlanmasıyla başlatılmıştır. Bununla birlikte, esas olarak Avrupa Bankacılık Standartları Komitesi tarafından önerilen standartlar arasında çok fazla esneklik olduğu konusunda endişeler dile getirilmiştir. Standardın elden geçirilmiş versiyonu, her ülke için IBAN'ın sabit bir uzunluk olmasını gerektiren bir karar içeriyordu. Ayrıca, IBAN içinde yalnızca büyük harflerin kullanılabileceğini de öngörmüştür.
IBAN, bankanın bulunduğu ülkenin ve para transferinin alıcısının hesap numarasının kolayca belirlenmesine olanak tanır. IBAN ayrıca işlem ayrıntılarının doğru olup olmadığını kontrol etme yöntemi olarak da hareket eder. Bu kontrol ve tanımlama yöntemi tüm Avrupa Birliği ülkelerinde ve diğer Avrupa ülkelerinin çoğunda kullanılır.
Amerika Birleşik Devletleri ve Kanada, IBAN sistemini kullanmayan iki büyük ülkedir; ancak sistemi tanır ve ödemeleri sisteme göre işler.
SWIFT Fon Transfer Sistemi
SWIFT sistemi, IBAN aracılığıyla uluslararası bankacılık işlemlerini standartlaştırma girişimlerinden önce gelir. Uluslararası fon transferlerinin çoğunun yapılma yöntemi olmaya devam etmektedir. Bunun temel nedenlerinden biri, SWIFT mesajlaşma sisteminin bankaların önemli miktarda finansal veri paylaşmasına izin vermesidir. Bu veriler hesabın durumunu, borç ve kredi tutarlarını ve para transferine ilişkin ayrıntıları içerir. Bankalar genellikle SWIFT kodu yerine banka kimlik kodunu (BIC) kullanır. Bununla birlikte, ikisi kolayca değiştirilebilir; her ikisi de bir harf ve rakam karışımı içerir ve genellikle sekiz ila 11 karakter uzunluğundadır.
Hızlı ve başarılı bir uluslararası aktarımın sağlanması için bu tanımlayıcıların her ikisine de erişebilmek esastır. Bankanın gerektirdiği tanımlayıcı, kullanılan bankaya, alıcının bankasına ve havalenin yapıldığı ve alındığı ülkelere bağlıdır. Ancak, her ikisi de olmadan, transferin başarıyla tamamlanma şansı önemli ölçüde azalır.
Özel Hususlar
Bu tanımlama yöntemlerinin uygulanmasından önce, banka hesaplarını tanımlamak için uluslararası kabul görmüş standart bir yöntem yoktu. Bir ülkenin bankayı ve bireysel hesapları, gönderen ülkeyi tanımlamak için kullandığı bilgiler, alıcı ülke tarafından tanınmayabilir.
Standart uygulama eksikliği, girilen bilgilerin doğru olduğundan emin olmanın hiçbir yolu olmadığı anlamına geliyordu. Sonuç olarak, teorik olarak yanlış kişilere veya kuruluşlara ödeme yapılabilir. Benzer şekilde, kimlik bilgileri doğrulanırken ödemeler gecikebilir. Kaçırılan, geciken ve yanlış yapılan ödemeler, hem gönderen hem de alan bankalara ek maliyetler getirmiştir.
Bu tanımlama yöntemlerinin uygulamaya konulması, uluslararası para transferleri yapma sürecini kolaylaştırmak için çok önemliydi.
Önemli Çıkarımlar
- Uluslararası Banka Hesap Numaraları ve Dünya Çapında Bankalararası Finansal Telekomünikasyon kodları uluslararası para transferlerini kolaylaştırır. Uluslararası bir işlem sırasında belirli bir bankayı tanımlamak için bir SWIFT kodu kullanılır. IBAN, uluslararası işlemde yer alan bireysel bir hesabı tanımlamak için kullanılır.