ABD genel kabul görmüş muhasebe ilkeleri (GAAP), şirketlerin ABD'de muhasebeyi yöneten tek tip raporlama standartlarına uymalarını gerektirir. Ancak şirketler GAAP raporlarını proforma finansal tablolarla giderek daha fazla destekliyor. Yönetim, GAAP beyanlarının şirketin operasyonları hakkında gerçek bir resim sunmadığını ve yatırımcılara şirketin finansal konularını daha iyi anlamalarını sağlamak için GAAP beyanlarını düzenler. Ortak düzenlemeler, dava masraflarını, yeniden yapılandırma ücretlerini ve diğer yinelenmeyen öğeleri içerir. GAAP'ın tarihsel işlemlere yaptığı vurgudan farklı olarak, bir şirket kazançlarının projeksiyonlarını göstermek için profesyonel forma ifadelerini kullanabilir.
GAAP, bir şirketin, normalde tekrar eden nitelikte olmayan ve gelecekte tekrarlanması olası olmayan davalarla ilgili kayıpları veya kazançları raporlamasını gerektirir. Yatırımcılarını davaların tekrarlanan niteliği hakkında bilgilendirmek isteyen bir şirket, GAAP kazançlarını herhangi bir dava kazancı veya zararı için ayarlamak üzere proforma bir gelir tablosu hazırlar. Örneğin, bir elektronik perakendecisi olan Best Buy, LCD ekran yerleşimi ile ilişkili olarak 2014 yılında 229 milyon $ gelir ayırdı. Bu, tekrar etmeyen bir kalem olduğu için, şirket bu kazancı proforma gelir tablosundaki faaliyet karından çıkartmıştır.
Şirketlerin proforma beyanlar için GAAP kazançlarını ayarlamada kullandıkları yinelenmeyen diğer öğeler yeniden yapılandırma ücretleridir. 2014 yılında Best Buy, işinin yeniden yapılandırılmasıyla ilişkili 159 milyon dolarlık ücret bildirdi ve şirket gelecekte bu tür ücretlere maruz kalmayı beklemiyordu. Proforma gelir tablosunda Best Buy, bu yeniden yapılandırma ücretini net gelirine ekledi.
Zaman zaman, proforma finansal tablolar, önceki iki veya üç yılın finansal numaralarının kullanıldığı bir tahmin yöntemini ifade eder. Şirket yönetimi, birleşme ve devralma teklifleri ile kredi başvuruları için proforma finansal tablolar hazırlamaktadır.
Proforma finansal tablolar genellikle şirketin finansal sonuçlarının ve pozisyonunun daha doğru bir temsilidir. Bununla birlikte, bir şirket, mali tabloya gerçekten ait olan belirli masrafları hariç tutarak proforma beyanları kötüye kullanabilir. Öne çıkan örneklerden biri stok bazlı tazminattır.
Hisse senedi opsiyonları şirkete derhal nakit olarak yansıtılmayabilir, bu nedenle proforma beyanında hisse senedi opsiyonlarıyla ilişkili masraflar hariç tutulabilir. Ancak hisse senedi opsiyonları alınıp satılır, değer taşırlar ve seyreltme yoluyla şirketin kazançlarını etkilerler. Hisse senedine dayalı tazminatı göz ardı etmek, özellikle çalışanların tazminatının çoğu hisse senedi opsiyonları ise yatırımcıları yanlış yönlendirebilir.
Bir şirketin belirli masrafların tekrar etmediğini iddia etmesi de dikkatle alınmalıdır. Bazı şirketler, tıbbi uygulamalar gibi işin doğası gereği çok sık dava masraflarına maruz kalmaktadır. Bu ücretler her yıl tekrarlanırsa ve şirket bunları proforma beyanlarda hariç tutarsa, şirket yönetimi yatırımcılarını yanlış yönlendiriyor olabilir.